Ne çok aramýþtý aslýnda sevgiyi Kaç yüreðe dokunup hüsraný hasat etmiþ Kendi sessizliðine gizleniyordu Kibrin ardýna sýðýnarak Çok þey deðildi istediði Ne anasý sevebilmiþti ne de babasý Varlýk içinde mahkûmdu yokluða Tek dayanaðý Allah olmuþ Ama zamanla ona da isyankârdý ruhu Ýnsanlarý tanýdýkça Kapýlarýný bir bir kapatýyor Can yakmak için elinden geleni yapýyordu Sanki geçmiþin intikamýný alýyordu Sevda simsarý insanlardan
Hiç öðrenmemiþti sevmeyi sevilmeyi Her sevda limanýnda yeni bir hüsrandý onu bekleyen O kadar aç ve hasretti ki huzura Bilmeden kendisinin uzaklaþtýðýný Ona uzanan ilahi ellerden Yalan tek dostu olmuþtu Farkýna varmadan en büyük yalanlarý kendine söyler oldu
Hiç bitmedi arayýþý Dindiremedi solundaki kanamayý Merhem olacak her kiþi Bir yara daha açtý soluna Ve Bir gece Azrail’le dertleþirken Kendisini buldu yaðmurun altýnda yürürken Býrakacakken kendisini azgýn sulara Unutmak üzere bir sesleniþti kulaðýna dokunan Belki de hayata tekrar merhaba deyiþi
Kaç kýrgýnlýk daha bekliyordu onu En çokta kendisi kýrýyordu Kulak vermeyerek ilahi güce Her defasýnda manevi bir tokattý yüzünde patlayan Ayaklarýný kanatacak yola çevirmek için Her adýmda tüketirken tükeniyordu Ona koþulsuz kucak açaný Bilmeden onun ilahi aþký olduðunu
Asýrlar önce birbirine vermiþlerdi sevda sözü Ölümlere yatmadan önce Ve unuttular her tekrar var oluþla Birbirlerinden güç alarak kýyamete ilerlerken Bilmiyorlardý Mahþerde ellerinin kenetleneceðini ….
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.