Gün iner dað ardýna, sessiz, sakin edasý
Dönüp ardýna bakmaz, terk ederken o sizi
Gönül yorgun, biçare, çýkmaz sesi sedasý
Nede çabuk tükettik, kýþý, baharý, yazý
Hüzünler boy verince, duyulur ince sýzý.
Baharýn umuduyla, yaþanýrdý o kýþlar
Esen yel beklenirdi olmasa da bakýþlar
Hasretle süzülürken, gözden dökülen yaþlar
Derde derman eyledik, çalarken dertli sazý
Hüzünler boy verince, duyulur ince sýzý.
Ne hayaller beslendi, gelip geçen bahara
Gözler günü beklerken, gökler oldu kapkara
Yaprak koparken daldan, açar sinede yara
Gönül vuslat neylesin, bir tebessüme razý
Hüzünler boy verince, duyulur ince sýzý.
Dizlerde derman kalmaz, yorarken o yokuþlar
Belki yarýn yeniden, göðe çýkacak baþlar
Düþlerin ülkesine, kanat çýrparken kuþlar
Gözler tebessüm eder, arada bazý bazý
Hüzünler boy verince, duyulur ince sýzý.
Sevdayý meþk edenler, hep mahreminde saklar
Vakit çok geç olmuþtur, saça düþünce aklar
Sine yansa kül olsa, anmaz onu dudaklar
Anlarsýn ki sonunda, böyle yazýlmýþ yazý
Hüzünler boy verince, duyulur ince sýzý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.