Daha deðil…
Alýp baþýmý gidemem yokluðundan,
Ýndiremem kýyýlarýma huzur gemilerini.
Çocuk yanlarým, ýslýk çalýyorken içi boþ avuntulara
Bu kanadý kýrýk tebessümlere, güvenmiyorum anne.
Öyle yenilmek yok.
Geçici bu küskün haldeki sýkýntý.
Sabýrla þükürle avuçlarýma söylediklerim var.
Yalanla kirlenmemiþ sözlerim, dua kapýlarýnda,
Tutacak ellerimden varlýðýnýn yorgun fýsýltýlarý,
Kaybetmenin soðuk yüzünü asacak umutlarým var.
Þimdilerde Sýðýnacak yer arýyor yüreðim
Tesellisi boþ, alýþýyorum sadece.
Bam telim kaçýrýyor gözlerini sýzlanýþlarýmdan
Ýçi yangýn, dýþý buz serzeniþlerimde öyle
Avuntu her zaman kendine saklayacak bir yer buluyor
Ve ben nereye saklansan yakalanýyorum anne
Yok, yok henüz hazýr deðilim.
Kucaðýna düþtüðün an kadar temiz,
Bu kuþ yüreðimin çýrpýnýþlarý.
Üstelik daha söyleyemedim kendime,
Yerine koymanýn kendini kandýrmak olduðunu.
Aðrýdan kaçýþ resimleri bunlar
Geçekle düþ arasý, sessiz ve derin.
Aðýdý var her hücremde tükenen çarelerin
Daha sýrasý deðil bu amansýz vedanýn
Ne olur böyle eli yüreðinde býrakýp gitme.
Daha deðil anne
Bu korkak kalbime acýný öðretme…