Senden Kolay Vaz Geçtim Sanma

Senden kolay vazgeçtim sanma
Çok uðraþlar verdim kendimle
Gecenin hüznünü giyerken üzerime
Avuç dolusu göz yaþlarý döküyordum
Gece yarýsý trenleri gibi, nereye gittiði belli deðildi aklým
Düþüncelerim acizdi yeni hayeller kurmaktan
Zaman, benden inattý bana

Sen gittikten sonra
Düþlerim siyahla beyaza
Mavi gökyüzü griye bulandý
Her gün kendimi biraz daha hazýrladým ölüme
Geçmeyince zaman
Kanattým durdum, seni arayan gözlerimi
Daraðaçlarý kurdum kalbimin en ücra köþelerine
Ýpi, yokluðunun özlemiydi
Öldürdükçe öldürdüm kendimi

Sokaklarý sarhoþlarla dolu
Savaþlardan çýkmýþ harabe bir þehre döndüm
Onlar içtikçe, ben kendimden geçtim
Kendimden her geçiþimin acýsý
Senden vaz geçmenin habercisi oldu

Sen bende beni bitirmiþken
Artýk hangi aþkta anarým ki
Hangi þehrin sarhoþlarýyla yad ederim seni
Artýk vazgeçtim senden
Ve tek gerçek
Þimdi yoksun bir hiç/sin bende...



Sosyal Medyada Paylaşın: