hep ayný yerindesin baþ köþede sen düzlüyorsun buruþuk kâðýdýmý bakýþlarýn aklýyor sorgucu gözlerimdeki kara bakýþý
orda, bahçe yolundaki karamuk, gül uçuk rengiyle ruhumu aydýnlatan yada bir kirpi gibi yolumdan geçen dümdüz, bildiðin yolda sanki daha hýzlý zamandan
tavþan kulaklarýmý dikmiþ eylül’ü dinliyorum ne getirecek bir yýðýn sarý yapraktan baþka bir çay içimlik nefes alacak mýyýz çýnar altýnda oysa herkese yer var karþýki parkta
özlemin çek sündür çýkmýyor içimden hiç tükenmeyen bir sakýz gibi hava yaðmurlu, bulanýk sevdam seni bir türlü görememekten aþk yaðmuru öyle çabuk dinmiyor ne kadar aðlarsan aðla
17. 09. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.