eteklerinde solgun ay ýþýðýnýn rahlesi ýssýz sokaklarda yuvasýndan sürgün edilen yapraklar diz çökerken gecenin karanlýðýna bir mavinin baþýmdan yaðmasýna muhtaç yürüdüm yalnýzlýðýma.
hücrelerimde sevdanýn çýlgýn ritmi çýðlýk çýðlýða bölünerek çoðalýrken ayrýlýðýn tümörü metastaz attý her bir yanýma.
’Eylül çocuðuydum ben’ hazana inat pembe eteklerim uçuþtu rüzgârda yere düþen elma þekerimdi onu da üfledim yedim tiksinmeden belki de o yüzden kirlendim þeker tadýnda.
dalgalanan her duygum sâhilime vururken köpük köpük doða üstüydü beklentilerim mavinin saðýlmasýný istedim gökyüzümden aðzýma damlayan her damlayý yalayýp yuttum zamanýndan önce dudaklarým buz tuttu saðýr oldu gök gürültüsünden kulaklarým.
Eylül çocuðuydum ben o yüzdendi belki de mutluluðun adresini görmedim duymadým bilmiyorum.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.