Ben bu zaafýmýn beyazýyým saçlarýmda
Dün ölüydüm, bugün biraz daha öldüm
Dondu kefenim sinemde apak bir soðuk
Gitmem lazým bu hasretten sana doðru
Fýsýlda kulaðýma sana nasýl kavuþurum?
Çocukluktan mýydý, neden aramýzda geçen?
Masum bir aþktý deme sakýn, suçsuz deðiliz
Günahkar kamet dansý ihtirassýz yapýlmaz
Tensel senfoniler bunun için bestelenir.
O zamanlar seni koyduðum yerde yoksun,
Benim için seni özleyerek yaþamak,
yokluðunu duyumsamak, öyle zor ki!
Anlayabiliyor musun?
Anlayamýyor musun?
Canýn sað olsun!...
Ben sende hiçbir þey olabilirim ama,
Sen bende her þeysin ölene dek…
Ne yapayým, ilk aþklar unutulmuyor…
Ben bu zaafýmýn ateþiyim içimde
Kaç Kýþa, kaç daða, taþa, kime, neye
Kim olduðumu kaç kere haykýrdým,
Her haykýrýþým bir þiir oldu, ilhamýnla
Bütün þiirlerim senin için… kabul edersen..
Biliyorum kabul etmezsin.
Canýn saðolsun!...