puslu yansýmalarýn geçirgenliðin de
heybetli karaltýlardý
tutunduðun...
inanan bir kaç insan
dudak kenarýnda tutulan ve yutulan onca sözcük
kristal yalanlar bilmem kaç þiddetinde
gerçekten düþtün mü hiç kilometrelerce
frekans içi dalgalanma etkisi
dualite çözülüyor
ve
diþlerin zangýr týsý
kutsal ayini dünün
sýðýnmak dalgaya laciverdin içinde
en büyük trajedi
kendine ettiðindi...
kimse çok mutlu deðildi
kimse beklentilerine kavuþmamýþtý
adýmlarken kir ve pasýn içinde
çürümüþlüðe söylenmek bahane
en güçlüsünden dibe batan
ve sona yuvarlanan her þeyde izi vardý gerçeðin
cisminde varlýk, isminde yokluk sa dokunan
yýkýlýr bilmelisin kibrin kolayca
ekseninde buz tutan hayale dalýyorsun
gölgen aynada
soluk alýrken diðer nefesinle saçýlýyor direnç her yere
sonrasý
egon hazzýn kucaðýnda
görüþü aþan kutupluluk
ellerin ve gözlerinde sefil yabancýlýk
selamlýyorum geceyi
ey gece!
sakla beni koynuna
aklýn girdabýna yerleþen hiçliði
tutup çýkarýyorum kýnýndan
kaç ölümü içmiþtim oysa
tenine düþen tek gölgeyi öpüyorum
suskunluk kan ter içinde
kaçamadýðýn ve ardýna bakamadýðýnda
bunalýyor zaman
ilerledik belki de çok
solup giden aþklar sýðmýyor ömre
dünün içinde duruyor açmamýþ tomurcuklar
unuttuðum hisler
adýný defterden sildiðim kiþiler
hatýranýn içinde zor anlar...
affet tanrým!
bildiklerim bilmediklerimin þahididir
sisin içinde dirilmeye çalýþýyor cýlýz siluet
büründüðü sessizlikle vuruyor ýssýzlýðý hakimiyet
kanamýyor sözcükler
ne kazanan, ne kaybeden yok!
donup kalmýþ hissiz saatler
tek baþýnalýkmý
yoksa yaþamak mý bir omza sarýlmadan öylece?
sefil suretler için mi öyküler?
baþka veçhelere sýðar mý bildiklerimiz?
kukla vücutlar...
koþan zaman...
kýrýk öykülerle...
kelebeðin kanadýnda hayat
þeffaf bir zarla kaplý göremediðin hakikat
neden kendimi oynayamýyorum tanrým?
neden boþalýyor gözlerimden yaðmurlar
gün ýþýðýný beklerken; geceye kavuþmak neden?
yanýlgý her yerde ayný biliyordum
bilmediðim;
adýmlayamadýðým ayný yolu bir solukta
alev soluyor sözcükler
kimse vurulmuyor
ölüme sýðýnanlar zaten ölü...
þehir donuk, kaldýrýmlar mat
sokakta olaðan haller
sarmaþýk mevsiminde
boþalýyor kent gözlerimde
kayboluyor uðultular sessizliðin içinde...
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals Kupa Arabası zaman içi... GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat