Sýzýlarýn en bitimsizi Gün ertesi Hüznün tecellisi. Yanýk baðýrlarýn buruk bir tebessümü Yürek yakan o sessizliðin Nihayetsiz sesi Metruk yüreklerin izbe köþelerinde saklý gizli.
Terk edilmiþlik kadar acý belki de Susmak, tüm öfkeyi Duvarlara kusmak. Gidiþler dönümsüz olsa da Yer gök kadar engin Ölüm sessizliði yalnýzlýk dediðin.
Mührü çoktan söküldü kalbin Sýðdýr içine ve haykýr Ne varsa biriktirdiðin Yanýtýný almasan bile Alay etseler de göz göre göre Kalmadý artýk mecali þu benliðin.
Bir kez çýkmýþsýn insanlýktan Yakýp kavurdu her þeyi Þu ahir zaman Kat katabildiðini Ýtiraf et bilip bilmediðini Ne çýkarsa bahtýna Kimse kol kanat germese de varlýðýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.