vakit alacakaranlýk,
içim daha da karanlýk sevgilim.
kaybolmuþ bir kimse gibi kimseyi arýyor
kimsesiz olveriyorum.
olmak için deðil, istediðimden
dýþarýyý seyrediyorum
yol þerit þerit yok oluyor gözümde
kimsesizlikten olsa bir uyku çöküyor üstüme
yol gitse
sen gitsen
ben kendimden gitsem ve her þey silinse
yaðmur þimdi baþlýyor sevgilim
yanýldý yine tahminler, gündüz diyorlardý guya
vakit alacakaranlýk
sema iyice sarýldý kara bulutlara
o da iyi bir kýzdý oysa
tek ben, seni buldum bulalý
ya da kaybettiðimden beri
biraz kötü oluyorum ara sýra
ara sýra saçma bir öksürük tutuyor
öksürünce kalbe kriz gelmezmiþ, göze de yaþ
biz göze geldik galiba
benim gözüme.
gözlerime dokunuyorsun þu sýra
nereye baksam seni görüyorum
insanlarýn da gölgeleri büyüyor kendileri deðil
ben yalnýz seni sevdim
uzadýkça uzadý önümde gölgem
bir tek sana yetiþemedim
þimþekler aydýnlatýyor güneþin aydýnlatamadýðý penceremi
öylesine karanlýða tutulmuþ ki ufkum,
güneþ ýþýðýný gece kadar sevmedim.
yaðmur þimdi felaket gibi yaðýyor sevgilim,
gökyüzü haykýrýyor
camdan içeri girse yaðmur damlalarý
ondan saklanacakmýþ gibi
hep benziyor veya benzetiyorum cümlelerimi sana
senin kadar belirsiz
senin kadar öznesiz ve benim kadar tümleçsiz
dolaylý yoldan buluyorum bizi
þimdi yaðmur diniyor sevgili