Hayatý seviyorum aslýnda, doðada çoðalan her þeyi,
Kuþlarý, kedileri, çiçekleri, hatta bazen de köpekleri,
Onlarla iç içeyken iyi hissediyorum kendimi ama sonra,
Eski tas eski hamam, dönüyorum yine evdeki hayatýma...
Hayaa döndüðümde görüyorum ki orasý da masum deðil,
Sessizce otururken içimde büyüyen duygular da hoþ deðil,
Alýp beni dünyanýn olumsuz katmanýna götürüp daðýtýyor,
Orada yaþarken de aklým bende mi deðil mi, hiç bilinmiyor...
Sanmayýn ki hep böyleyim, bazen içimde bir güneþ doðar,
Mutluluðu biliyorum ben de, dünyada güzellikler de var,
Müzik baþta gelendir, diðer sanatlarý saymakla bitmez,
Onlar benimle hemhaldir benimse aðrýlarým hiç bitmez...
Televizyonda kürtçe bir türkü baþladý, dili önemli deðil,
Söyleyenle birlikte çarpýyor kalbim, bu sözler boþ deðil,
Ýçimizde baþlar, bize ait ne varsa, sonra dýþarý dökülür,
Onlarý gören tanýt bizi, ahvalimiz elimizdekilerde görülür...
Bir gün daha sona ermekte, kurtlar kuþlar uyudu, sadece,
Bir ben kaldým bir de dýþarýdaki uðultu, o nereden gelmekte?
Belki de sadece kulaðýmdadýr, bu yaþtan sonra problemler,
Giderek çoðalýyor, yaþlýlarýn hali böyle gelmiþ böyle de gider...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.