Eylül’de nedense mahsunlaþýrým, Bir garip olurum Eylül’de. Gözlerim buðulanýr,yüreðim üþür, Hüzünlenirim... Eski Eylüller gelir aklýma Kaç Eylül e aþýk oldum kim bilir? Acý üstüne acý çektiðimde olmuþtur, Yinede severim Eylül’ü Gidiþin... Dönmeyiþin Seni hala çok sevdiðimi bilmeyiþin. Baþka bir elem verir Eylül gelince Eylül’de isyan eder sol yaným, Tenimi yakar yokluðun. Ve...bir çocuk gibiyimdir Eylül’de Sensiz,sevgisiz... Ben yaþayamam Eylül’süz....
A.Nevzat Uçar. 17/Eylül/1997 Kadýköy-Ýstanbul
-
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzat uçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.