Bir fincanýn dibinde kahvenin telvesinde
Görüp de sevmedim ki bir bakýþ cilvesinde
Seni geçen hayata yanýp aðlarken sevdim
Bir kýyamet ertesi yürek daðlarken sevdim.
Ömrünün kapaðýný örtüp kara çemberle
Vedalaþýp sessizce yalnýz kalan makberle
Gözlerinde ýrmaklar akýp çaðlarken sevdim.
Dümensiz sýzýlarý yüceltirken dilinde
Hayalini gizlerken gecenin kandilinde
Dünyama ýþýk saçan yýldýz gözünü sevdim
Çölde nehir akýtan yaþlý sözünü sevdim
Biçim biçim acýlar içine yer etmiþken
Baþýndaki belalar zemden beter etmiþken
Yalan tenini deðil gerçek özünü sevdim.
Parmaklarýn okþarken tellerdeki mýzrabý
Naðmeler yaþatýrken sesinde ýzdýrabý
Notalara verdiðin öksüz selamý sevdim
Beþ çizgiye taktýðýn derin anlamý sevdim
Aðýtlarý dinlerken ehlinden makamýyla
Yüreðime düþürdüm sevdanýn ilhamýyla
Ne Þirin’i, Aslý’yý yalnýz Leyla’mý sevdim.
Gecenin kýyýsýnda susar mýyýz birlikte
Kurur muyuz ikimiz kapkara bir delikte
Alevlenen yüreðim sensiz donunca sevdim
Önümde ellerine gam dokununca sevdim
Görülmeyen yaralar kanamadan gel artýk
Cehennem ateþinde yanamadan gel artýk
Ne Ferhat’ým ne Kerem seni Mecnun’ca sevdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM YAKARIŞ RİCA EDERİM BAYIM HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM