Siyahtý benim gökyüzüm. Karanlýklarla dolmuþtu yüzüm. Renkler yoktu artýk,renksizdi hüznüm, Kan aðlýyordu o gülen gözüm Bekliyordum bir köþede... Belki hayatým tekrar renklenir diye Belki yüzüm yeniden güler diye Öylece bekliyordum Aðlýyordum sessizce Bakýyordum gökyüzüne O sonsuz denize Maviyi görebilmek için Siyahtan kurtulmak için Ama esiri olmuþtum siyahýn adeta Sarmýþtým sanki onu kollarýma Biliyorum benim mavim artýk uzaklarda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Şaire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.