Ömrüm hep böyle parça parça, Bütünlüðümü kaybettim. Kazý altýndan hüsran çýkar, Yüz bin yýllýk aþaðý yukarý! Agora, þehir hamamý, kütüphane, Cansýz insanlýk kalýntýlarý...
Haksýzlýða baþkaldýrý bizimle baþladý, Sanýrdým yenidir þiirde her i mge. Havada kýrlangýca özgü deðilmiþ sade, Havaya uygun davranmasý! Benim sanýrdým esenlik, Ölenler hep baþkasý! Yüreðime düþen þu dert anladým çok önce!
Deðilmiþ hüznüm, beklentim yeni; Özgünlüðümü kaybettim! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.