Kýþtan baþka mevsimi mevsim diye bilmedim
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Yüreðime mýhlanmýþ sevdaný hiç silmedim
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Aymayan gecelerden irkilerek uyandým
Aþka tövbe etmiþtim dilimde buydu andým
Bir çift tatlý sözünle bile bile ben yandým
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Kanatlansýn serçeler mavi göge özgürce
Aþk düþünce gönüle haykýrýlýrmýþ gürce
Prangasý kýrýldý kalem yazýyor hürce
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Görmez olsun baþka göz can sana tüm sözlerim
Sinerim bir köþeye yollarýný gözlerim
Akþamýn hüznü çöker nefesini özlerim
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Sol yanýma vurunca ince ince bir sýzý
Kalem kaðýda kusar çalar gönlümün sazý
Kavuþmak yok diyorda ah fallar bazý bazý
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Nur’um diye seversin sakýnýrsýn gözünden
Aþk hata kabul etmez çýkmam caným sözünden
Arada dellenirim inan hasret yüzünden
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin
Bilirim sabýr lazým ermek için murada
Gökyüzü þahit olsun bekliyorum burada
Kurduðum hayallerim yazýlmýyor þurada
Hazan olan gönlüme nev baharla gelensin