meyveler sarkan bahçelerden beton binalar bakar balkonunu kapatmýþ insanlar yaþar oralarda kara çarþaflý kadýnlar çýkar þifreli kapýlardan
küçük bahçelerinde dikenli çamlar bir de bir kaç aþýlý gül bakar asýk yüzüme ýþýmaya çalýþýr ateþ böceklerinin durduðu yerde ve yolumuzu gözleyen sivrisineklerin dansý bile özlenir olur
ah neredesiniz aðaç ölüleri hesap bile soramazsýnýz bizden güzelim çördük armudu, hamdisüngerler damaðýmýzda yaþar da tadý dur diyemeyiz bu kýyýma gösteriþli binalar mý durdurur bizi
hâlâ uçar iki beyaz kelebek önümde kalan son bahçe arsasýnda bakýmsýz bir kaç aðacýn önünde kalan son çiçek kýrýntýlarý arasýnda eski güzelliði aratýr beyaz kalmýþ kanatlar