//Denizin Huzursuzluğu//

Hani yazdým yazdým kayboldu cümlelerim

Kendimi onlarý ararken buldum

Oysa nasýlda dökmüþtüm içimi

Adýný da koymuþtum þiirimin Denizin Huzursuzluðu...


Yok olan mýsralarýma aðýt yakarken

En çok ben olan yanýmý özledim

Çocukluktan kalma gülümseyen yanýmý...


Bir yaz günü beni boðan tüm düþünceler

Sanki kaybolup gittiler...

Yoktuk hiç olmamýþtýk der gibi

Buradan gökyüzüne yükseldiler...


Sonra masal yazasým geldi Bir varmýþ Bir yokmuþ/la baþlayan

Ama var olan neden yok olsun/du

Yazdým yazdým sildim masallarýmý

Ama hep peri kýzý ben oldum...


Sonra sevinç ekledim içine

Mesela hiç kaybolmadý çocuklar

Hiç gözyaþlarý olmadý oynarken

Neden hep acýmý olmalýydý...


Karanlýðýn ardýndaki güneþ deðerli demiþti annem

O zaman acýnýn ardýnda ki mutluluk deðerliydi hayatta da...


Sosyal Medyada Paylaşın: