Baruta ateþ tutmaksa sevmek; Ateþe barut dökmek gibidir seviþmek. Ýki dil konuþmadan kavuþmak; Kurumuþ tenlerde kývýlcýmsýz ateþ yakmaktýr seviþmek. Sözünün bittiði yerin sonrasý. Unutulmuþ kelimelerin, yasaklý sözcüklerin aynasýdýr seviþmek. Gizli saklý, aklý kötü yola düþmüþ sayýlmaktýr düþüncede seviþmek. Seviþme! Kim anlattý, anlamlarýndan ayrý kalmýþ bedenlere aþký? Ben söylemiyorum, hangi doðanýn kanunlarýnda kurallar farklý? Seviþme; Seviþmek, sevdalýlara yasaklý...
Þimdi unutuyorum teker teker söylediklerimi. Söylediklerimden sorumlu olan kalp mi, beyin mi? Kimin için aðlatýyorsun nefsini? Bedenin, ruhun, duygularýn sevdalýnýn hepsi mi? Bir kaç soru sordum kendime yerli yerinde. Aklým yerinde olmasa da duygularým benimle. Bedenim ruhum ve duygularýma sahip olabiliyorsam seninle. Düþüncelerimi kirlet, toplum karþý çýksa da; Seviþ benimle.
Burhan Karaca 17.08.2014 21:57
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.