Ýstanbul’u içiyorum çalýntý bir aþk hikayesi eþliðinde evler diziyorum topraðý acýlarým olan penceresi yok kalbimin bacasý boðazda balýk ekmek
oturmuþ arka sokaklar kaldýrýmlara sarhoþ dalgalarý bekliyor aþk gibidir dalgalarýn vuruþu bütün gücü sevdiðini yaralar
Ýstanbul’u içiyorum kelepçeli bir çaresizlik eþliðinde oysa sadece kýtalarý birleþtirir sanýrdým göz bebeklerden düþen yaþlarýn aksýyor köprülerin bütün ayaklarý gemilerin rolü yok bu düþte