Usandým seni beklemekten Usandým seni içimde saklamaktan Usandým yeþermesi umutsuz bahçeyi beklemekten Bu yürekten Kendimden Seni sevmekten usandým Durup durup seni yüreðimde özlemekten usandým…Nilin_Sesi
Oysa ‘’Arka bahçeme gel Orasý benim özelim Sen hep özelimde kal.’’ Demiþtin…
Girdim salýnarak arka bahçene Daldým muhteþem çiçeklerin arasýna Görsellik gözlerimi kamaþtýrdý Dikkatli bakýnca Çiçeklerin her yapraðýnda bir çið damlasý Ýçine aðlýyorlardý sessizce…
Sordum ‘’Nedir bu haliniz?’’ diye Boyunlarýný büktüler Gözlerini gözlerimden kaçýrdýlar Sormaz olaydým Arka bahçenin tek özeli ben deðilmiþim Çiðler saðanak saðanak yaðdý üzerime…
‘’Bir yürek ne kadar sevgi sýðdýrabilir içine?’’ Diye sordum kendime ‘’Þerefsizler düzinelerce, Asillereyse bir sevgi yeter.’’ Dedi gönül sesim…
Tuzaða düþtün deli gönlüm Çið çið çaðla ölüme mahkûm divane gönlüm…
Arka bahçen kuruya Sel vura, tüm çiçeklerin suya karýþýp aka Talan ola, köklerinden söküle Dolu yaða, verim alama Yok ola, döne çoraða…
Silmek isterdim senle yaþanan her aný Yok saymak Keþke çýkmayaydýn karþýma Yalanlarýn dilinde yýlan olaydý da sokaydý Zehrinde yavaþ yavaþ öleydin Gözlerindeki ýþýðýn çekildiðine þahit olaydým…
Ne faydaki Yaþasan da bana dertsin Ölsen de Bu nasýl bir çeliþki böyle Beni bende bitiren Tek çözüm kalýyor geriye…
Sen kal arka bahçende Kur tuzaklarýný yine Ben yok olayým Öleyim Ve her þey bitsin Bitmeyen acýlarýmda son bulsun…