Mehmet Dayı

bulutlar gökyüzünde suluboya tablosunda
henüz düþmemiþti yaðmur damlalarý
rüzgarlar çoktandýr böyle esmemiþti
habersizdi toprak

çocuklarýn her gün geçtiði yerlerde
yoktu bir tepki
..
Tam otuz yedi yýldan beri
Yurt edinmiþtin toroslarý
Ama bir metre karelik yerin yoktu bu dünyada
Sayýlýrsa eðer toprak
Bir avuç hazine payý
…
Büyük arabalarýn geçitlerinde
Tozlarýný yutardýn temmuz sýcaðýnda
Haylaz çocuklarýn ergen hýrçýnlýklarýný
Sineye çekerdin
Ýsmin küfürbaza çýkmýþtý
Siyah mersedesli adamlara kafa tutardýn
Derdin ki “…hocam elimde olsa bu dünyayý öyle bir düzeltirdim ki..
Ve ………………yým haksýzlýðýn…”
….
Þimdi hastanenin soðuk bir morgunda
Üþüyen gözlerle dostlarýný beklersin
Yoktu kimseciklerin
Aslýnda var olup da yalnýzlýkta hepimizin
Marquez de yüzyýllýk yalnýzlýktaydý
Bir damla mürekkep bulaþmamýþtý parmaklarýna
Sahte de olsa dökülecek birkaç damla yaþ
Þimdik ne olacak yeþil biberlerin
Üþür onlar sensiz
Oysa… Veysel gibi
Çoktan sahiplendin topraðý

3 Aralýk 2005 Mersin



Sosyal Medyada Paylaşın: