güneþ geceden aydýnlýðý bestelerken güne
ince ve ýslak bir hüzün giyinmiþ daðlar
rengini örtmüþsün üstüme kokun sinmiþ
umuda açmýþým yüzümü
dünyanýn dörtte üçü deniz rengi
dilim tutulmuþ
günahkar bir rüzgar olup öpüyorsun dudaklarýmdan
kokuna uyuyor gözlerim
gökteki deniz bulutlarýný örtünüyoruz
sonra kuþlardan özgürlük peydahlýyoruz
saklambaç oynuyor benliðimiz
zaman aþýmýna uðruyor tüm acýlar
içimizdeki sevgi enflasyonuna yeniliyoruz
sarýlýp birbirimize
efektif bir duyguya kapýlýp
bir Akdeniz akþamýnda
yaz çiçeklerinin aromasýný karýþtýrýyoruz
kumsalda yakýlmýþ bir ateþ gibi
þafak sökerken
tut ki ölüyoruz ayný yaradan
ýþýðýmýz kayýyor gökyüzüne
güneþ tutulsa bizim için yetmez mi
Temmuz /2014/ Antalya
Sýtký Özkaya