Aþamadým bir türlü kader denen çizgiyi Düþürmedi dilimden þu hüzünlü ezgiyi Þimdi yazar dururum bu çileli bezgiyi Býktým izbe hayattan acý tezleri kaldý
Kurudu gönül yurdum yeþermezki bir daha Yaþam denen mefhuma biçilmiyorki paha Bir kuru caným kaldý çýktý çýkacak aha Sarmadýðý sadece kuru bezleri kaldý
Suya hasret býraktý açmýþ gonca gülleri Terk etti Ahu’larým serin sulu gölleri Gözyaþýyla sulattý kurumuþ o çölleri Didelerden çaðlayan kanlý selleri kaldý
Her þiirde þarkýda hep ismini andýðým Teni yaktý kavurdu hasretine yandýðým Býrakýp gitti gelmez o seviyor sandýðým Aklýmý baþtan alan kavak yelleri kaldý
Gülþen SARIOÐLU GüzGülü 15.07.2014 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülşen sarıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.