Gönül Bahçası
Hüzünlü ilmik izlerini unutmadan
Yakamda yetiþir bahtý karanfil
Ne bereketli bostandýr ki bu
Alnýndan öpsem alarmý çalar çatal yüreðimin
Domatesi yumruk kadar kýpkýrmýzý
Biberi zehir zemberek ki yakar dilimden
Toprak yataðýnda sere serpe yeþili salata
Çocuklarýný gün ýþýðýyla bir besledi ki güneþ
Ve tabiat ana bu günde yine mutluca
Göz yaþlarým suluyor gönül bahçamý
Gün batýmý söndürüp ýþýklarýný usulca
Sonra öpüþleri gelir aklýma kentimin
Vardiyalarý biterken fabrika kýzlarýnýn
Köþe baþý kikirdeþmelerini keser ansýzýn
Sokaðýn karanlýðýný gövdesiyle aþar gelir
Sireniyle koyu gölgeli bekçi kazýmým
Kara kaçanýn þoför koltuðuna kurulmuþ ayrancým
Ay ýþýðýna sunup gönlünü týrýsla aþar geceyi
Ýnleyen parke taþlarýnýn þikayetini duymaz bile
Oysa çoktan terki diyardým inleyen gönlümle
Ve gönül bahçam talanda sevdalýyken kentine
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.