Çýkardým evden sana doðru, Ýçimde bir heyecan, Koþarken o bembeyaz örtü ile kaplanmýþ yoldan, Hayal ederdim bembeyaz gelinlikle seni, Ne kadar güzel dururdu üstünde, Hele birde koluna takmýþsan beni...
Nefes nefese gelirdim sana, Titreye titreye þehrin bir ucundan...
Ve sen doðardýn ufuktan, O zaman korkmazdým soðuktan..
Yürümeye baþlardýk evine doðru, O köprüden,o dar sokaklardan, Sarýla,sarýla sýmsýký, Kara,yaðmura,aldýrmadan..
Evine yaklaþýnca dururduk o sokakta, Veda busesi yanaklarýmýzda, Hadi git artýk diye diye, Dakikalar geçerdi,biz hala göz göze.
Ayrýlýrdýk en sonunda, Bir gün ayný evde yaþamak umuduyla.. Sen sola ben saða giderken; Gözlerimiz hala ayrýlamazdý birbirimizden..
Eve gidince mesaj at derdim, Huysuzluk yapardýn ama; Atmamazlýk yapmazdýn hiç.. Sonra sen yemeðe otururdun, Ben evimin yolunu tutardým;titreye titreye..
Ve bir mesajla tekrar kavuþurduk.. Saatlerce,durmadan konuþurduk. Gece olurdu sonra; Birbirimizden ayrýlmayý beceremezdik biz, Hadi uyu diye diye dalardýk uykuya..
Sen daha erken uyanýrdýn benden, Beni de uyandýrmadan edemezdin, Malum kýþtý o zamanlar, Her sabah sýký giyin demeyi de ihmal etmezdin..
Ben sevmezdim kat kat giyinmeyi, Çok kýzardýn bana, Saatlerce kavga ederdik, En sonunda dayanamaz tamam derdim sana.
Bir gün bir engel çýktý karþýmýza, Telefonunu aldý baban, Dayanamazdýk ayrý kalmaya biz, Yine buldun bir yolunu; Duramadýn arayýp sormadan..
Gül gibi geçinip gidiyorken; Haklý olarak ayrýldýn benden.. Son bir kez olsun görmek istedim seni, Ýstemedin ama yine yanýmdaydýn sen..
Öncesinde bir yere uðradýn, Sonra sessiz sessiz yürüdük; El ele geçtiðimiz o köprüden,o dar sokaklardan.. Ve o köþeyi döndüðümüzde; Durduk.. Gitme dedim sana!Gitme!.. Dinlemedin beni; Ýkimizde o karanlýk sokakta kaybolduk..
Buðulu gözlerime bir levha iliþti, Yumrukladým,durdum,yumrukladým.. O kadar çok kýzmýþtým ki kendime, Ölmeyi yeðelerdim o an... Sonra bir aðrý saplandý ki kalbime, Oturdum kaldýrýmýn kenarýna, Aðladým saatlerce...
Aþkýn ateþiyle o zaman tanýþtým ben, Gençliðimin baharý,en deli dolu çaðým, En çok deðer verdiðim sen ; Kuþ olup uçmuþtun ellerimden...
Eve nasýl gittiðimi hatýrlamýyorum, Gece o yastýða baþýmý koyduðumda; Bembeyaz bir tavan takýldý gözlerime; Eskiden gelinlikler içinde sen gelirdin aklýma, Þimdi ise; Ben ve bembeyaz bir kefen...
Ayrýlýk o kadar yaralamýþtý ki beni; Çekip gitmek istedim bu þehirden, Bu þehir seninle güzeldi, Bu þehri sevemedim sen yokken..
Bir akþam vakti, Kafam yine duman duman, Dedim ki; Hadi,hemen çekip gideyim buradan..