kirpiklerinde yürüyüp
göz çukurlarýnda dirildiðim ey oðul ... !
kokun baþýma omuz
zamaný eskitip
nelerden vazgeçtim sana bir kez susmak için
bir bilsen
dokundukça çoðaldýðým teninde
sabahlarý aðýrladým hep
sen saatlerin belini kýrardýn uyanýþlarýnla
ben direnirdim
sen veren olurdun sonraya
ben alan
gülüþünle imza attýn yüzüme ey oðul !
dudaklarýnda adýmý duymak
saçlarýndan bir tel koklamak için
nefesinin lokmalarýný saydým öðün öðün
parça parça çektim içime senliði
varlýðýný
aþkýný
þükür ki yaþýyorum her ânýný
bak sesinin alfabesini de çözdüm
bakýþlarýnýn resmini de çizebiliyorum artýk
þimdi
acemiliðimin diline doðan güneþini besliyorum ellerimle
ey oðul !!!
ömrüme kattýðýn huzur için sana borçluyum
belki bir gün
ben de
tarih þubattan bu yana iþler kendini gün içine
19/06/2014
11;11
eMÝNeYZAMAN