Nasýlda yavrularýný görünce heyecanlanýrlardý Gözleri hiçbir þey görmüyor sanki Ne çobaný tanýr nede çoban köpeðini Tek þey bir an önce yavrusuna kavuþmak Yavrusuna varýr varmaz hemen yavrusu azýný memelerine uzatýr Anne ise kuzusunu boynunda yalamaya baþlar
Bu güzellikler hiç bitmiyordu Anne baba gibi Ýnsan gibi yavrusunu sever Sanki yavrusuna öðütler gibi melerdi
Çoban ise alýþkýn her gün ayný þeyleri yaþýyor Bildiði yabancý vahþi kayalar arasýnda Korkusuzca otlatýrdý koyunlarýný Bilmediði çeþmelere rastlardý Bilmediði görmediði yollarda gezerdi
Ha az kalsýn unutuyordum Bu durumda en çok iþ çoban köpeklerine düþüyordu Adeta çoban gibi daðýlan koyunlarý bir araya getirir Koyunlarýn baþýndan bir an olsun bile ayrýlmýyor Koyunlarla birlikte dinlenir onlarla birlikte hareket ederdi
MEHMET CÜNEYT SOLGUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cüneyt SOLGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.