Çocukluktan kalma takýntýlarýn peþindeyim bu ara Bazý yaþlarýmýn silik hatýralarýyla.
Korkulu çocuk günlerimin Sesleri kulaklarýmda. Tahtalar gýcýrdamasýn diye Ayaklarým yerden kesilsin isteyiþlerim Hangi masaldan emanet Hiç bilemedim ,bilemeyeceðim sanýrým.
Ve daha ne çok þey Bilinmezler arasýnda.
Hangi düþe sýðýnsam , Hangi perdeyi aralasam bu ara Yüreðime vatan olmuyor. Ne kadar sokulgan olsam da, Ýtiliyorum kibarca . Ait deðilsin bakýþýnýn nezaretinde Ayrýlýyorum düþ bahçesinin mis kokusundan O garip buruklukla.
Bir þiirden diðerine kilometrelerce yol oluyor Koþsam da yetiþemiyorum bu halimle Sessiz kýyametler kopuyor . Bölünüyor , yýkýlýyorum Her satýr aralýðýnda.
Satýr satýr aralanýyor Kelime kelime bölünüyor Noktalarýn her biriyle ölüyor ve diriliyorum.
Sonra birden , Gökyüzü gibi iþte, Bir garip huzur kaplýyor o içimin korunaklý yerini Yayýldýkça nefesim düzene giriyor yeniden Yeniden ve yeniden tazeleniyor o an Ýçimin sen yaný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Kazgın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.