Kömür karaydý gözleri En güzel kömür kara Dünyaya açýldýðýnda Iþýk hep kamaþtýrdý gözlerini... Emekledi yürüdü Serpildi büyüdü Sonra ekmek derdine düþtü
Kömür karaydý gözleri Kaderi kömür kara Ekmek aslanýn karnýndaydý Aslanýn karný kara Daldý dehlizlere Vurdu kazmasýný Bir lokma ekmek uðruna Elleri kömür kara Yüzü kömür kara Ekmeði en helalinden kömür kara
Kömür karaydý gözleri Bakýþý kömür kara Vardiyasý karanlýktý Çýktýðýnda yeryüzü karanlýk Yeryüzü mat Gökyüzü boðuk Týpký baret ýþýklarý gibi Iþýldardý yýldýzlar sadece Ve gülümserdi ona ay Soðuk soðuk
Kömür karaydý gözleri Bir gün çýkamadý Göremedi kömür kara gökyüzünü Göremedi yýldýzlarý Bakamadý soðuk aya Daldý bir uykuya Açamadý kömür kara gözlerini Açamadý bir daha karanlýða
Kömür karaydý gözleri Soma gibi kömür kara Þimdi ruhunun vardýðý yer aydýnlýktý Gözleri artýk kamaþmýyordu ýþýktan Aydýnlatýyordu kömür kara çehresi karanlýklarý Baretlerden yýldýzlar takýyordu alnýna Eþinin, oðlunun, kýzýnýn Öpüyordu kömür karasý dudaklarýyla Anasýnýn babasýnýn ellerinden
Kömür karaydý gözleri Bahtý gibi kömür kara Anlamadý onu ve geride býraktýklarýný Ne emekçi geçinenler Ne vurdumduymazlar Ne de umut simsarlarý Akbabalar kargalarla çarpýþýrken Sardý o kanayan yarasýna Beklediði Yasinleri, Fatihalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.