ÇANDAN SEVENE BUDA YAPILMAZKİ

Her gün kendi halinde ýssýz bir yerlere çekilip aðladý
Kalbini halden bilmeze bilmeden körü körüne baðladý
Sevginin aþkýn vefasýzlýðýn bedelini kendine saðladý
Ne yapsýn ki kýzgýn demirle yüreðini duygularýný daðladý

Sevdiði için fedakârlýk yapýp kendisi yaþamaya küstü
Zakkum içip, sesi çýkmaz oldu yüreðinde dikili aþkýn büstü
Aþkýnýn gözünde sadece bir köþede deðersiz bir süstü
Aþký için zakkum içebilen bir sevene, bu reva görülür mü?

Ýçimden ona yardým etmek geliyor tutabilsem elinden
Onu incitmeyen ona ömrünü verip onunla aðlayan
Hayatýn anlamýný beraberce yaþayabilen mutluluðu arayan
Bir seven bulsam aþka aç, onlar ne çift olurdu benim bu hayalim

Vasýf ’der böyle þah damardan baðlanan olur hep dertli
Ne yapacaðý nereye gideceði nerde kalacaðý belli deðil ki yeri
Yaþlý gözleri, kýrýk kalbi, sisli bakýþý, dikenli tüyleri titrek elleri
Zavallým, oturmuþ taþ dibine bekliyormuþ orda son nefesini

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
27.05.2014 SALI

Sosyal Medyada Paylaşın: