Að(r)ýsý çöreklenmiþken teyel teyel üstüme gitmelerin
Çýðýrtkan naralar atar martýlar
Oysa;
Daha dün gülüþlerimden yazdýðýn þiirleri okurdun
Aldanýrdý yüreðimin çocuksu telaþlarý
Alaturka hayallere dalardým Ýstanbul tüm þiirlerinde
Sahillerinde ýþýldayan gözlerim ve yokluðunun çýrasý yanmýþ
Son bir ümit yitirilmiþ düþlerde tecelli eder mi vuslat
Unutulmuþluðun yorgunu yaralarým derinden kanar
Yine daðýttýn umutlarýmý sebepsiz yere esen rüzgâr
Geliþ vakitlerine bahþedilmiþ dualar sürdüm dilime
Haykýr ne olur! adýmý
O son vapurun yanaþtýðý iskeleden
Boðazýmda düðümlenen tüm þiirler Ýstanbul tüter
Nisan Mayýsa demlenirken iþgal altýnda ki türabým
Hasretini çeker genzine iyot kokan kýyýsýz tenhalarýndan
Hiç bu kadar kifayetsiz kalmamýþtý kelimelerim
Ruhumun girdaplarýnda çöreklenen azabýn resmini çizmekte
Ey;
Elleri þiir kokaným!
Sükûtunun yokuþlarýnda yoruldu gözlerim
Kaybettiðim nem varsa uðrunda boðuluyor boðazýn dalgalarýnda
Ýzin ver bu baharda cümlelerimden umutlar uçurayým sana Ýstanbul!
Hücrelerime sinmiþ aþkýn susuzluðumu bozan tadý
Nafile bir ibadetin sunduðu hazdýr kollarýnda can vermek
Ey; elleri þiir kokan Ýstanbul!
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.