eski bir sahaf rafýnda
özü berrak rengi tozlu hikayelerdik
hüzün kokulu baharlara çiçek açan
yitik iklimlerin yaðmuruyla buðulu
gün ýþýðýnda titreyen karlarla kavrulurduk
anasütü doyurganlýðýnda hayal ederken hayatý
kesilince tutunduðumuz yürek baðý
doðrulmayý beklemeden vurulduk
buz tutmuþ þebnemler biriktirdik
kirpiklerimizin mevsimsiz kýrkikindilerinde
vakt-i evvel karanlýklar yaðarken semadan
sýzýntý bir ýþýk hüzmesine kilitlendik
kayýp rüyalarýn þimdilerinde
oysa bir arpa boyu yol bile gidememiþtik
yýllarýn dikenli sinesinde
varlýðý muallak bir sevgilinin
gölge yüreðine dokunmayý beklerken
muhteris bir rüzgârýn savruk bakýþlarý
târumar ederken en güzide bahçeyi
ve yýldýzlarýn sahte ýþýðý
yarasa kanatlarýyla kör ederken
vuslatýna an saydýðýmýz geceleri
sýðýndýðýmýz topraða gömdük kelimeleri
biz öldükçe þiir þiir doðsun diye
metruk yaþamlarýn hisli gölgelerinden
zamanýn aç gözlü arþivine hediye
ömür seyrini tüketirken
kýzýl þafaklardan guruba doðru
yüreðimizin anýzlarýyla avunma vakti
geleceksen eðer
þimdi gel sevgili...
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.