ekim’in saksýlarý hüzün kokulu yedi veren güller kýrýlgan çið damlasý kurak yaðmurlar aðlamaklý yastýðýmý ýslatan aþk nemli gözlerim gibi gözlerim nemli aþýk gibi
açelyalar saklanýr çiçek döker saðýr gecelere demlenir bir bardak çay yokluðunda balona gizlenir düþlerim yalnýzlýðýna yaslanýp içime çekerim nefesim olur elimi yakan sigaram ve parmak uçlarým sararýr düþlerim sararýr ben gibi
ekim’in saksýlarý gül döker öksüzlüðüme yetim kalýr kahýr gülleri kahkahalar palyaço yüzümün maskesine siner kundaklar gecemin afacan düþlerini ve sen süzülür sün mavi bir düþ gibi
martýlar intihar eder hükümsüzlüðüme ve yutkunur boðazýmý sýkan celladýmýn ilmiði sevdam yetim aþkým öksüz unutulur düþler küf kokan geçmiþte ve parmak uçlarýma dokunur bir kadýnýn hüznü
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.