Dedi ki bir insan Ýnsan insana benzer bakýp durma Oysa ondaki yüzler, þeytanýnkine benzer Baktým’ da. Bir surat, bir surat var, bir görmelisin. Þöyle aþaðýdan yukarý bir süzsen, Alçak daðlarý bu adam yaratmýþ dersin.. Kimseyi beðenmezmiþ, kibrinden Yakasýnda bir mendil, görsen gülersin.
Merak ettim, bu kimmiþ diye. Sordum soruþturdum, önüme gelene. Dediler… Senin bu merakýn niye.. Meðer korku salmýþ bu insan, herkese. Ve ayaklarýna, baktým, Dost baþa düþman ayaða bakar deseler’ de. Ayakkabýlarý var, Arkasý basýk, yüksek ökçe üstü kösele.
Meraktan maraz doðar derler Vaz geçtim. Ve yürüdüm gittim yoluma, cebimde eller. Ne takýldým, ne de adýný sordum onun, Ýyi yapmýþsýn dediler, eve varýnca Evdeki bizimkiler..
Ahmet Yüksel Þanlý er 24 Nisan 2014 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.