]…ORTA YAŞLI ADAM…
[ kalin
Orta yaþlý adam ses tellerini tüten sokak lambalarýna asarak,
Terk edilmiþ ev gibi terk ediyordu kendini,sevgilisinde
Aklýnýn en ücrâ köþesine siniyordu bir baykuþ ,iniltileriyle
Aðýr aðýr tüketiyordu gözlerini tedirgin bir unutuþun adýnda
Geri dönüþü olacak bir gidiþin kapýsýný açmak istiyordu
Ýstiyordu ama…
Sonra yükses sesle konuþmaya baþladý kendi kendine
- Yaðýp, dinen yaðmurlarda unuttur bana kendini
Yoksun ya,
Alevli bir þafakta çarpsan beni serin rüzgârlara
Sevmelerim yalnýzlýk rengine dönüþse düþüp düþüp her kalkýþýmda
Ve bütün þehirde saat dokuzu beþ geçse göç vaktinde
Ve belli belirsiz bir nihâvent boyun büküþünde düþsem sana hâlâ
Peki, ben kaybolurken kendimin kendinde, kimdesin sen..?
Sabahýn gözlerini silerken Güneþ bilinmeyen köþelerinde bu þehrin,
Sanki bir sýðýnma duygusuyla saklanýrým avuçlarýma
Daha çok yalnýzlýk düþer payýma sarsýlan yollarda
Ýçim bulanýr
Ama gitmeliyim
Kar beyaz bir karanlýkta kimse benim ayak izlerim olmuyor çünkü…
Yetim kalýyor maden ocaklarýnýn kör karanlýðýnda adamlar
Mahzenine küsmüþ karanlýk gibi okunmamýþ kitaplarda
Büker boynunu benim gibi
...dedi.
…
Orta yaþlý adam,
Yüksek sesle yapýlan bu iç hesaplaþmanýn ardýndan
Hafif kalan sevmelerin çatlak camýndan baka baka
Ara sokaklara daldý, kayboldu
Dönmemecesine…
süleyman altunbaþ...22 nisan 2014...bafra...saat 00:17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.