SUSKUNLUÐUM
Her konuþtuðumda biraz daha eksiliyorum
Yitiyorum hesapsýzca
Dudaklarým kanrevan,
Dilim zehir zemberek
Mevsimsiz çiçekler gibiyim;
Açmadan solan,
Konuþmadan susan
Kör bir kuyu derinliði suskunluðum
Sustukça yankýlanýyor çýðlýðým
Siz hiç konuþarak sustunuz mu?
Sanki her konuþtuðunuzda
Duvara çarpar sesiniz
Tekrar geri döner
Yüzünüze þamar gibi yapýþýr sözleriniz
Konuþma sus
Sus ki sözlerin anlamýný yitirmesin
Her anlaþýlamayan kelimem yaralýyor ruhumu
Bir enkaz býrakýyor ruhumun derinliklerinde
Sözlerim yaralý, yüreðim yaralý, ruhum yaralý
Ýhtilaller kopuyor yüreðimde
Bir ses deðse sesime yanar dað patlayacak
Bir konuþsam kurþunlar yaðacak
Susmalýyým sessiz çýðlýklarým dile gelmeden
Susayým ki; sözlerim anlamýný yitirmeden
SUSTUM!
KARTALÝCE esra
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.