Ýsterdim sen sahip çýk en çok, sen benimse; Bütün þarkýlarý hicran yarasý ülkemi... Sen dökül baþýmýzdan aþaðý rahmet diye, Sen kaldýr yere düþen mahzun gölgemi...
Bir kýlýç aðzýnda geceyi doðrayan Sabah güneþi ol, süzül camlardan. Kuvvet bulsun nefesinde sokak, meydan; Sen hoh de, yalnýz sen sil dur beni! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.