Özlemdir aþkýn mihenk taþý; Yürek sýzlatan, en derinden yakan. Ömrün de gönlün de baþ belasý, Adeta Ýstanbul’un iki yakasý: Öylesine uzak, bir o kadar yakýn. Yürek burkan bir hikâye; Kerem ile Aslý, Tahir ile Zühre.
Ne sözler kâfi gelir Ne kâðýt kalem, Çok þey imkânsýz Yaþanýr mý dertsiz tasasýz. Bedeli zordur sevdanýn Yaþar gönül payýna düþeni, Kül olur, Bilinmezliklerde savrulur.
Ýki ucu keskin býçak; Ne cakasýndan geçilir Ne yardan geçilir, Ne de tasasýndan. Neþe bir yanda Hüzün ile kol kola; Dirayetsiz bir yürek Kordur yakan kürek kürek.
Seyrindeyim dümdüz olmasa da yol Ne sen söyle ne de bana sor. Yeter mi yetmez mi bilmem Þu ahir ömrüm; Her þeye deðer En derine gömdüðüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.