Kaçan kaçana özden, kuyruklara yamanan
Düþen düþene gözden, el suyuyla yýkanan
Hakký bulur mu dinen köpükten ata binen
Yorulup yere inen aðlar ellere kanan
Kem söz söyler ilk anlar örfe atýp tutanlar
Aslýndan utananlar hem yakandýr hem yanan
Sen ki meyledip üne takýlýp kalsan düne
Ve alýþsan ödüne sonun hüsrandýr inan
Su þiþip boy aþanda, bent üstünden taþanda
Meyledip kalma þanda olma yere abanan
Çalýþ, durma aksýn ter, az olsun sana yeter
Ýki cihanda beter olur harama banan
Yeter bunca galeyan, say say bitmez hezeyan
Kaybettiðin öze yan, olma dostu kýskanan
Durmadan elli över, kardeþi ezer, döver
Gücü yetmese söver kendini ölmez sanan
Aç kapýný durma aç, pamuk tarayan hallaç
Yalan essaha týkaç...; duaya dur, Hakk’ý an