SANA DAİR

Umudum kör kuyu.
Ve dertlerim zindan…
Gözlerin verilmiþ en büyük ceza.
Yalnýzým aynalar gülüþümden mahrum.
Ve gölgem hiç güneþ görmemiþ tutsak.
Karanlýk ay ýþýðýnda kavrulmuþ sevda,
Hüzün mutluluktan koruyan bir zat…

Yorganým gökyüzü ve yastýðým toprak…
Yaþamak ölümle her gün uyumak…
Aþk acýlarý topraða gömüp,
Ve sevmek topraðý her gün sulamak…

Ben sokaklarýnda dolaþan köylü…
Yorgunluk üzerimden akan bir nehir…
Mutluluk dünyamýn en ücra köyü,
Ve sen sevilmesi zor bir þehir…

Gururum çelikten yýpranmaz bir dað,
Sabýr sineye çektiðim gücüm…
Ve gülüþün gururumu eriten bir bað,
Sözlerin yüreðimde çözülmez düðüm…

Sen gökyüzüne çekilen bir sur,
Ben dibinde yýðýlan toprak…
Sen kök salmýþ koca bir selvi,
Ben rüzgârýn savurduðu yaprak…
Sen ölümün doðduðu mezra,
Ve ben zamana yenilen ahmak…

HASAN KARAAÐAÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: