Kadýndým!
Önce can
Sonra canan
...
Yürüdüðüm yer vahadýr
Bastýðým yer dar!
Sonsuzlukla tanýþýrým kimi zaman
Hapsolur bedenim en aþýlmaz sýnýrlarla
Yine de
Koþar adým çoðalýr umutlar
Adýmlarým kuvvettir erktir hayata baðlayan
Adým aralýklarým hep detay.
Sýklýkla hapsolduðum feryattýr gülüþlerim
Ki
Gerisi teferruat...
Kâinatýn gölgesi deðer zerreme
Uzaklarý yakýn ederim neþ-e ile
Deðince hayatýn kederli saltanatý tenime
Yakýnlar ýrar gözlerimde
Zamanýn ýþýðýyým evvela
Çaðlarý aydýnlatan canlarýn cananlarýn anasýyým sonra
Usule dayanýr çoklukla varlýðým.
Bazen dokunamaz ellerim devrilir sýðýndýðým kaleler
Hapsolurum rahminde doðanýn
Boyarým hayatýn renklerini kederliyken bile güzelliðe
Yitiririm bazen basamaðýn yarýsýnda her zannýný
Yine de sabýrla üretirim mecalimi
ve
Dayanýrým çilelere siper eder bedenimi
Kadýným evvela
Sonra bir can...
Dona kalýr bazen bakýþlarým yaðmasa da dünyama kar
Eksi birde kaynar gülüþlerim
Kaynaþmýþ sözcükler el ele tutuþur
Bir bakýþýmla görürüm puslarýn ardýnda ki geleceði
Aydýnlýk damlar her kareye
Þenlenir ayak izlerimde dünya
Umutlarý koynunda üreten bir çaðlayaným
Bazen sapsa da gönül gözümün endazesi
Konu canlara dokununca aslan kesilir kadýnlýðýmýn zerresi
.
.
.
Aþkta sevda da kadýnlýðýmýn kanatlarýna tutunur
Bazen bozulup bazen de son sürat yol bulur
Kývýlcýmlar dökülse de saçlarýmdan
Mutluluk daðýtýr her teli saniyede bilmem kaç fersah
Önce kadýndým...
Anamýn babamýn varlýðýndan arta kalan bir yandým
Kendi çocuklarýma hatýrlatandým
Dünü
Bugünü
Velev ki yarýnlarý...
Ben kadýndým!
Çaðlarý kapayýp yeni yüzyýllarý aralayan
Bazen bir avukat, bir psikolog
Bir mimar
Bazen terzi, bazen en büyük kanun koyucu
Bazen de yýkan tüm bunlarý...
Yazan kalem
Bir mühendis
Ve bir çiftçi tarlada
Doktor çaresizliðin ortasýnda
Suskun, sessiz, hünerli, yalnýz ve kalabalýk
Toprak anayla içi içeydi kaderim
Kadýndým önce
Galeyana gelse de duygularým bazen
Suskunluk dolar hemen iklimime
Daralýr sözler
Kapanýr tüm cümleler
Susar dünya ben kapatýrsam kendimi
Öncüyüm hoyrat rüzgârlarýn önünde
Ayazlara dalar, siper ederim bedenimi
Adýmlayaným arsýz ayrýk otlarýnýn diyarýnda
Karþýlayaným bana dar geleni bolluklarýn içinde
Ben kadýným...
Erler yetiþtiririm özenle
Canalar büyütürüm hafif bir saðanaðýn çisentisiyle
Açlýk tokluk birdir, maksat niyeti aþýnca
Demem o ki,
Sevgiyim kanatsýz bedenimle
Türküyüm gönüllerde
Esintiyim duygu dolu saðanaklarda
Evlayým kýt kanaat zamanlarýn içinde
Ben her baþa tasa
Her derde devayým hattý zatýnda
Kadýným ilk önce
Gönlümde yanar sonsuz bir ýþýk
Aydýnlanýr bastýðým yer
Eðer ben görürsem önümü
Sönerse ve kalmazsa bir damla ýþýk
Kapatýrsa önümü karanlýk
Ýlerlerim el yordamýna
Meþaledir gözlerim bulur yolu kendisine
Kadýným ben
Tutsaklýða gelemez mevcudiyetim
Bilirim ki,
Ben hapsolursam çaðlar karanlýða boðulur
Bana tutunan her umut bir bir yok olur
Zarafeti taþýrým bedenimde
Bazen kýna bazen oje olsa da ellerimde...
Elim öpülür her daim
Hem saygý hem beðenidir gördüðüm
Takdir edilmese de sürer hanýmlýðým analýðým
Dünyayý tutarým avucumun ortasýnda
Kadýným Tanrýnýn emaneti bu canda
Zerresi tutunamaz esaretin bedenime
Koparýp alýrým özgürlüðü hýþýmla...
Adým adým býrakýrým güzelliðin izlerini
Kadýnsý bir dokunuþla
Gördükleriniz ve göremediklerinizle
Ýnþa ederim hayatý
Kadýným ben!
Bütün zarafet ve güzelliðimle
...
Kadýnlar günümüz kutlu olsun.
Maide Yýlmaz Özgüç
Bodrum/Ekim/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN zaman içi... papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat