ELVADÂ DEMEYE GELDİM BU AKŞAM
Takvimden sayfalar bir bir düþüyor,
Kalbim, gözyaþýmla közde piþiyor.
Dalýnda titreyen yaprak üþüyor,
Elvedâ demeye geldim bu akþam.
Kapladý her yaný derin bir hüzün,
Bir an hayâlimden gitmiyor yüzün,
Rüzgârda savrulan yapraklar üzgün,
Elvedâ demeye geldim bu akþam.
Kapýný çalarken titredi içim,
Yýllardýr hep sana, sevgine açým,
Bu kara sevdâda var mýydý suçum?
Elvedâ demeye geldim bu akþam.
Bütün yaþantýmýz önümden aktý,
Ýþte yolun sonu; bu son duraktý,
Gözlerin kalbimi öksüz býraktý,
Elvedâ demeye geldim bu akþam.
Þimdi boynum bükük, mevsim sonbahar,
Sensiz akþamlarý bir hüzün sarar,
Artýk yaþamanýn ne anlamý var,
Elvedâ demeye geldim bu akþam.
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.