derin bir acý çekiyorum
saklý kalmýþ seherden
kaðýtlarýn üzerinde demlenirken hüzünler
az ilerideki köþede kaldý gölgen
sanma ki adýmlarýmýn cesareti
senin güzelliðinden
üstümdeki bu aðýrlýk
küf kokulu bir ezber
geleceðime geçmiþime dokunmadan
çekil git bu þiirden
sana yazan parmaklarým
kahrýndan ölmeden…
kaybolmuþum
sisli bir akþam üstü
uzunca bir gecenin kýyýsýna
el açmýþken gökyüzü
dalýma yazdýðýn þiirler dökülüyor yerlere
kalýntýlarýný silkelerken tenim
harab olmuþ ahvalim
gözlerinin arafýnda
soyuluyor kahrým
ahh efkarým
yetim sancýlar büyütürken ellerim
destursuz bir rüyaya gülümserim
derin bir sessizlik çalar kapýmý
ele avuca sýðmayan yanlarýmý
alýp götürür eski defterlerim…
ayný þarkýnýn nakaratýnda
ok gibi gerildi dünyalýk hazlar
tüm hevesler çýðlýk çýðlýða
medet umuyor
koþuþturan yalnýzlýk
karanlýða akan gözlerden…
tanýyorum sizi
evvel zaman masallarýndan
büyülü ormandan
ayný bardaktan su içmiþliðimiz var
ateþinden yanan bahardan
sokaktaki satýcýdan
köprü altýndaki çocuktan
Bosna da tecavüze uðrayan kadýndan
suyun kahrýndan
tutta
Meriç’in fýsýltýsýna kadar
tanýyorum sizi
kül ve duman kokan aðzýnýzdan…
ateþ böceklerinin göðsünde
yanýp yanýp sönen gecenin
alnýný siler
yorgun bakýþlý çocuklar
kirpiklerinde kocaman kocaman telaþlar
dillerinde yaþlý sokaklar
can verir ellerimin aczinde
kalemin gölgesinde yeþeren umutlar…
umudun elçisi
uzak diyarlarýn duyulmaz sesi
rüzgarýn göç kýzý
savurdukça saçlarýný
kan kokar
omuzlarýna konan
kelebek kanatlarý…
ahh hangi sevabýn dizine yaslansam
yaslansam da
aklansam
afferder mi beni
göbek baðýmda buz kesen nevetra
canlanýr mý
gökgözlü kadýnlarýn
tuvallerden silinmiþ suretleri…
rüzgarýn ahý tuttu
tirtir titrerken dalýnda bahar
temmuzun feryadýnda kavruldu zaman
durdu hýçkýrýklar
kýrmýzý gül yapraklarýndan
akarken aðýtlar...
ahh hüznümün derinliði
Akdeniz bakan gözlerinle
portakal kokulu sözlerinle
bir mum yakarsýn
ölü topraðýmýn üzerine
lakin
tebelleþ olur yine
sol ceplerimin yýrtýklarý...
ahh sevgili
göm kelebekleri
fýrtýnalý bir iklimin
üþümüþ mevsimine
acýya eþ
yüzüne güneþ çizen
bir kadýný sevdin sen...
demem o ki
sýrrý
ayaklarýmý yakan ateþ parçasý
giderken
bir aðýtta sen tutuþturuver gökkuþaðýna
mavisiyle yeþiliyle
biz
gökgözlü kadýnlarýn nesilleri
hep birlikte söyleriz yine
ayný göðün türküsünü
ayýn þavkýnda
gecenin aðzýnda…