Kaldýr baþýný yavrum,
Utanma!
Utanmayý unutanlar utansýn.
Yanarken tepelerinde bin mumluk ýþýk,
Görmeyenler gözleri açýkken,
El yordamýyla gidenler.
Sönmüþ kandiller gibi yürekleri kapkara,
Ruhlarý matlaþmýþ sevgisizlikten.
Gözlerine bir is perdesi çekmiþ ki para,
Sanki götürecek mezara…
Seni çocuðum, seni
Görmeyenler utansýn!
Kaldýr baþýný utanma,
Utanmayacaksýn!
Bir bilsen gözlerindeki aydýnlýðý,
Ellerinde umut tomurcuklarý,
Yüreðinde ateþle
Sen güneþten de sýcaksýn.
Uzat; ver elini bana,
Ýçimde çalkalanýyor deniz.
Sen benim geleceðe çizdiðim iz,
Güzelliðe ektiðim Tohum,
Boy vereceksin bir gün, biliyorum…
Þimdi büyük sandýðýn,
Bakýþýyla utandýðýn bir sürü cücenin
Atlayacaksýn bir adýmda üzerlerinden.
Elimi Tut!
Sen de diðerine uzat elini, sýkýca tut.
Unutma, bir hiçtir
Haksýzlýða susan dil,
Doðruyu duymayan kulak,
Gerçeði görmeyen göz.
Sen insansýn, tertemiz.
Ver elini bana, içimde çalkalanýyor deniz.
Sen,
Sen benim geleceðe çizdiðim iz…
Hâlenur Kor
*************************************************************
Ýnternette Türkçe Olimpiyatlarýnda Okunmasýný anlatan yazý:
Kimsesizlik her yerde her zaman vicdanlý olan herkesi ürperten bir hadisedir. Kimsesizlik ayný zamanda sahipsizliktir. Kimsesizlerin sahibi, kimsesizleri yaratan, kimsesizlerin kimsesi olan Allah’týr.
Herkes hayatýnýn deðiþik virajlarýnda nice kimsesizlerle karþýlaþmýþtýr. Onlarý görünce içi burkulmuþ, boynu bükülmüþ ve inkisar-ý kalb içerisinde onlara dua etmiþlerdir.
Kimsesizler hayatta zor durumda kalmýþ mustar hale gelmiþ kimselerdir. Hz. Yunus (a.s) gibi mustarlarýn duasýna icabet eden Hz. Allah’týr.
Kimsesizler bazen kader denk çizgisinde kimsesizlerle buluþur. Kimsesizlerin yazdýðý “kimsesizler” þiiriyle isteklerine cevap verilir.
Ýþte bu kimselerden bir tanesi Madagaskar’ýn Antananarivo þehrindeki Iþýk kolejinde okuyan Daniel’dir.
Madagaskar devlet okulunda okuyan Daniel Rakotonomenjanaharary isimli Madagaskarlý öðrenci Iþýk kolejlerinin düzenlediði liseler arasý matematik olimpiyatlarýna katýlýr. 1200 kiþilik þehir çapýndaki olimpiyatta birinci olur. Okul yönetimi Daniel’i burslu olarak okutmak ister. Bu vesileyle Daniel’in velisiyle görüþmek üzere veli ziyaretine giderler. Ziyarette Daniel’in öksüz ve yetim olduðunu, Daniel’e babaanne ve dedesinin baktýðýný öðrenirler. O yaþlý ve fakir insanlarýn küçük bahçelerinde domates yetiþtirip satarak geçindiklerini öðrenirler. Daniel için o parasýzlýk içinde her gün mum alýp yirmi metrekarelik gecekondularýnda okutmaya calýþýrlar. Kolej burslu olunca çok sevinirler.
Antananarivo Iþýk koleji öðretmenleri, bu baþarýlý öðrencinin bu yýl düzenlenecek olan Türkçe Olimpiyatýnda þiir dalýnda yarýþmasýný isterler. Bu vesileyle Daniel’in okumasý için bir þiir aramaya baþlarlar. Öksüz ve yetim (kimsesiz) olduðunu bildikleri için, internette kimsesizler ile ilgili bir þiir ararlar. Karþýlarýna bir þiir sitesinde Halenur Kor hanýmefendinin yazmýþ olduðu “Kimsesizler” þiiri çýkar. Þiiri okuduklarýnda, þiirin sanki Daniel için yazýldýðýný düþünürler ve Daniel’in bu þiiri okumasýna karar verirler.
“Kimsesizler” þiirini sizinle paylaþmak istiyorum;
Kaldýr baþýný yavrum,
Utanma!
Utanmayý unutanlar utansýn.
Yanarken tepelerinde bin mumluk ýþýk,
Görmeyenler gözleri açýkken,
El yordamýyla gidenler.
Sönmüþ kandiller gibi yürekleri kapkara,
Ruhlarý matlaþmýþ sevgisizlikten.
Gözlerine bir is perdesi çekmiþ ki para,
Sanki götürecek mezara…
Seni çocuðum, seni
Görmeyenler utansýn!
Kaldýr baþýný utanma,
Utanmayacaksýn!
Bir bilsen gözlerindeki aydýnlýðý,
Ellerinde umut tomurcuklarý,
Yüreðinde ateþle
Sen güneþten de sýcaksýn.
Uzat; ver elini bana,
Ýçimde çalkalanýyor deniz.
Sen benim geleceðe çizdiðim iz,
Güzelliðe ektiðim tohum,
Boy vereceksin bir gün biliyorum…
Þimdi büyük sandýðýn,
Bakýþýyla utandýðýn bir sürü cücenin
Atlayacaksýn bir adýmda üzerlerinden.
Elimi tut!
Sen de diðerine uzat elini, sýkýca tut.
Unutma, bir hiçtir
Haksýzlýða susan dil,
Doðruyu duymayan kulak,
Gerçeði görmeyen göz.
Sen insansýn, tertemiz.
Ver elini bana, içimde çalkalanýyor deniz.
Sen,
Sen benim geleceðe çizdiðim iz…
Hâlenur Kor
Bu sene Türkçe Olimpiyatlarýnda Daniel’i bu þiirle izleyeceksiniz. Kendisini dinlediðim zaman çok hüzünlendiðim ve aðladýðým bu parlayan yýldýz “kimsesizler”i sizlere tanýtmak ve takdim etmek istedim.
Necdet Ýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.