uçmayı yeni öğrenmişken yalnızlığa düşmeyi öğrendim akasyameral
uçmayı yeni öğrenmişken yalnızlığa düşmeyi öğrendim
bu gece senden ayrý bir dünya çizdim içinde ben olmayan yapamadým veda mendilini salladý yalnýzlýðýn ben aðlayamadým gözyaþlarým düðüm düðüm baðladý yalnýzlýðýna ben yokluðunda aðlayamadým
ayrýlýðýn rengi ne diye sordun ya bana rengi maviliðini yitiren özgürlüðün rengi hani uçmak istersin ya kolun kanadýn kalkmaz olur iþte ben öyleyim bu gece veda çiçeðini diktin gönlüme uçmayý yeni öðrenmiþken düþmeyi de öðrendim
sözcükler düðüm düðüm iliklendi ruhuma dilime suslar sürdün konuþamadým oysa sen konuþtun ben ise gitme diyemedim sen konuþtun ben gitme diye direndim direndikçe kýrdýn kýrýldýk sol yaným hüzün sol yaným kýrgýn uçmayý yeni öðrenmiþken yalnýzlýða düþmeyi de öðrendim
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.