ben aþkýn aþýðýym kadýnlar mevsim gibi geçer ömrümden kalan yokluðudur en tatlý dokunuþlarýn bir uçurumdur ki aþk korkusu yoktur ondan yüreði ateþten, kanadý büyük kuþlarýn
yýldýzdan sürmeler çeker gözlerine gece her tene esmerlik bulaþýr diner belki sancýsý özlemlerin aðýrlýðý biner düþlerin üstüne umutsuzluðu gizleyen bakýþlarýn
kalabalýkta farkedilmez bir kedi yavrusudur yalnýzlýk kör pencerenin karþýsýnda saðýr kapý kimisinin ayaza düþmüþ su dökülür kirpiklerinden kaný çekilmiþ bir bahar olur sonu sonsuzluða baðlanan o müthiþ kýþlarýn
ali rýfat arku 27/01/2014 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
bedrettin58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.