Bir Aşk Hikayesi-III

Aðlayan Keman


sensiz...
kýrýk ve sessiz
bir keman gibi...

acýlar sancýlar içinde
her aným...
her günüm...

bu kaçýncý özlem
bu kaçýncý hüzün
yokluðun yüreðimde
derin bir sýzý...

topraðýn alnýndasýn þimdi
denizin baþucunda
sessizliðin tam ortasýnda
amansýz bir yas içinde
düþlerinde mavi deniz

bu yürek acýda sevgilim
bu yürek kan damlasý
bir hüzün...

aðlayýpta susamadým
yýkýlýpta düþemedim
yanýpta kül olamadým
yazýp da bir romana seni
bitiremedim…

yükleyip þiirlere sevdaný
sýðdýramadým ya ömrüme
aðla kemaným sen aðla

sensiz haykýrmaz oldu
bu daðlar...
bu denizler...
her cümlem sen oldun
deniz gözlüm

kaç gül kopardým
kaç karanfil
kaç gece
avuçlarýmda mor menekþe...
aðladým hep bir köþede

saçlarýn savrulurken
gamzelerin sýðmaz yerine

ah o gözlerin yok mu
beni var eden gözlerin
umudum olan gözlerin...

bu gece aðlayan bir sesin
hýçkýran bir kemanýn
damla damla bulutlarýyým

hadi al gel bulutlarýný
varsa bir kýrýk kemanýn
vuralým teline...

aðlamaktan ölsün bu gece...




13 Ocak 2014








Sosyal Medyada Paylaşın: