Ayrılık ve ölüm gibi

-Biliyor musun yâr-

Öyle,
Yürek dolusu sözlere, gerek yok aslýnda.
Sadece, doðurdukça öldürdüðün yer yüzünden, gidesim var! O kadar.

-Çok mu, aðýr oldu bu?-

Aslýna bakarsan, deðil.
Hatta, az bile kalýr diyebilirim sana!
Gülümserken, yanaklarýma çöken gamzelerin, alaycý mimiklerinde!

-Biliyorum-

Bu sen deðilsin, diyorsundur þimdi.
Yine çöktü yanaklarýma, alaycý gamzelerimin mimikleri.
Sýkýldým iþte. Gitme kal derken sana, defolup gidercesine gittiðin, gök yüzümden yar!

-Bu son, sözümdür sana-

Ey yer yüzünle gök yüzümü, ateþlere verdiðim sevgili;
Ey aþk sunaklarýyla, ay çehrene cennetler, bahþettiðim deli
-Hû- Duyuyor musun beni? Bu dönüþü olmayan bir cezadýr ha. Yani ayrýlýk, ve ölüm gibi!

Hoþça kal...


07.01.2014
Adnan Bilgiç



Sosyal Medyada Paylaşın: