Hayatýn artýklarýyla geçinen sokak çocuklarýydýk yine dimdik duruyorduk ayakta yaþama dair söyleyecek sözlerimiz vardý, birde inancýmýz kendimize bizi biz kýlan sevgimiz baðlýlýðýmýz yürektendi öyle böyle deðildi yaþadýklarýmýz kendimizle gurur duymayý öðrendik ömrümüzün en telaþlý zamanýnda baþarmanýn hem sevinci hem keder veren bakýþlarý duruyordu yüzümüzde çünkü umutluyduk umutla besleniyordu sevgimiz birbirimize inancýmýzla yol alýyordu sabýr gemimiz bazen isyan etsek de þükretmeyi öðrendik duygusaldýk ama bir o kadar kararlýydýk da sanki hayatýn bizden aldýklarýný geri almayý ahdetmiþtik onurumuz vazgeçilmezlerin hep önünde oldu bizi biz kýlan duygularýmýz hep yalýn,hep sahiciydi hiç riya girmedi sevdalarýmýza biz üçümüz hep kendimizdik hiç baþkasý olmadýk ….
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜMRAN ÖZTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.